Historia naszego liceum jest ściśle powiązana z działalnością Opus Dei. i św. Josemari Escrivy, który nie tylko trafnie zdiagnozował przyczyny wielu współczesnych problemów związanych z rodziną i wychowywaniem dzieci, lecz również potrafił uświadomić rodzicom ich rolę jako pierwszych wychowawców. Zachęcał, by zakładali szkoły, w których dzieci otrzymają edukację zgodną z ich przekonaniami i wartościami panującymi w domu. Wiele osób – niektóre z Opus Dei, inne niezwiązane z Prałaturą – potrafiło odpowiedzieć na tę inspirację.

Z biegiem czasu, do projektu edukacyjnego Węgielek przystępowały kolejne rodziny (po 10 latach funkcjonowania było ich ponad 400) chcące, by ich dzieci uczyły się i wychowywały w oparciu o model personalizmu chrześcijańskiego oraz by otrzymywały najlepszą edukację. Dlatego, gdy pierwsze roczniki węgielkowych maluchów osiągnęły wiek szkolny, stowarzyszenie powołało do życia dwie szkoły podstawowe: Szkołę dla Dziewcząt Płomień oraz Szkołę dla Chłopców Kuźnica. 

Warto dodać, że szkoły takie powstały dzięki inspiracji świętego Josemaríi Escrivy, założyciela Oc wolnego wyboru na własną odpowiedzialność.

Szkoły zakładane z inspiracji św. Josemaríi opierają się na zalecanym przez niego porządku: rodzice – nauczyciele – dzieci. Oznacza to, że odpowiedzialność za wychowanie ponoszą w pierwszym rzędzie ci, którzy powołali dziecko na świat, w następnej kolejności kadra pedagogiczna i wreszcie – sami uczniowie.

Bardzo dobre wyniki edukacyjne i wychowawcze szkół i przedszkola spowodowały, że wielu uczniów i ich rodziców nadal chciało wiązać swoją przyszłość z placówkami edukacyjnymi Stowarzyszenia Węgielek. Z tego powodu naturalną kontynuacją obu szkół stało się Liceum In Altum. Okazało się jednak, że liceum już od pierwszego roku zaczęło przyciągać także uczniów niezwiązanych wcześniej z placówkami Węgielka, i niemal od momentu powstania silnie zaznaczyło swoją obecność na katowickiej mapie edukacyjnej.    

Szkoły i Przedszkola Stowarzyszenia Węgielek opierają się na następujących fundamentach:

➢ wiodąca odpowiedzialność rodziców za wychowanie dzieci, zgodnie z zasadą rodzice – nauczyciele – dzieci;

➢ wychowanie całościowe (personalizacja edukacji), w którym kluczową rolę odgrywa tutor/doradca rodziny i ucznia;

➢ edukacja zróżnicowana ze względu na płeć, w której ten sam program realizuje się oddzielnie dla dziewcząt i chłopców, w szacunku dla ich równości i różnic między nimi;

➢ wychowanie i nauczanie zgodne z antropologią chrześcijańską i nauką Kościoła katolickiego, które nakierowane jest na wychowanie młodego człowieka zdolnego do dokonywania pozytywnych zmian w społeczeństwie poprzez służbę innym ludziom;

➢ silne ukierunkowanie na rozwój w wierze przy poszanowaniu wolności sumień;➢ otwartość na różnorodność – wartością szkoły jest obecność w niej rodzin, które różnią się od siebie (np. wiekiem, statusem społecznym, liczbą dzieci, dochodami, wyznaniem), zaś podzielają tę samą wizję wychowawczą (podobnie jak w dodawaniu ułamków, każda liczba może mieć inny licznik, ale wszystkie muszą mieć wspólny mianownik).